Het spreekt voor zich dat we hartaandoeningen bij onze huisdieren, net als bij mensen, steeds ernstig moeten nemen. Het hart functioneert als een centrale pomp die het lichaam van bloed en zuurstof voorziet. Wanneer deze pompfunctie in het gedrang komt, kan het dier in een levensbedreigende situatie terechtkomen.

Er wordt onderscheid gemaakt tussen aangeboren hartafwijkingen en aandoeningen die zich tijdens het leven van het dier ontwikkelen. Deze laatste noemen we ook ‘verworven’ hartaandoeningen en ontstaan meestal door een probleem ter hoogte van de hartkleppen of de hartspier.

De belangrijkste verworven hartaandoeningen bij honden en katten worden hieronder toegelicht.

Mitral Valve Disease (MVD) en Dilatorische Cardiomyopathie (DCM) bij de hond

Mitral Valve Disease (MVD) is de meest voorkomende hartaandoening bij honden. Het komt voornamelijk voor bij kleinere hondenrassen, met de Cavalier King Charles Spaniël op nummer één.

Bij deze ziekte ontstaat degeneratie van de atrioventriculaire klep van het linker hart, of kortweg de mitraalklep. Hierdoor gaat de klep minder goed sluiten en ontstaat er lekkage van bloed in de tegengestelde richting.

De linkerzijde van het hart zal geleidelijk aan vergroten om deze lekkage te compenseren. Ook andere complicaties zoals ritmestoornissen kunnen optreden. Wanneer de lekkage te groot wordt, zal de hond tekenen van hartfalen vertonen.  Er ontstaat dan typisch ‘stuwing’ of ophoping van vocht in de longen of elders in het lichaam.

Dilatorische Cardiomyopathie (DCM) zien we voornamelijk bij middelgrote tot grote hondenrassen.

Er zijn enkele specifieke rassen waarbij de ziekte frequenter wordt vastgesteld, namelijk de Dobermann, Duitse Dog, Boxer en Cocker Spaniël.

Het oorzakelijk probleem bij DCM bevindt zich in de hartspier zelf, waardoor het hart onvoldoende kan samentrekken. Ook hier zoekt het hart naar compensatiemechanismen om toch voldoende bloed in het lichaam rondgepompt te krijgen. Het hart gaat uitzetten, vaak zowel aan de linker- als rechterzijde, en de slagfrequentie gaat omhoog.

Uiteindelijk raakt het hart uitgeput en kan het niet meer aan de verhoogde zuurstofnood voldoen. Wanneer niet tijdig wordt ingegrepen, ontstaan ritmestoornissen of tekenen van hartfalen.

Hypertrofische Cardiomyopathie (HCM) bij de kat

Hypertrofische Cardiomyopathie (HCM) is de meest gediagnosticeerde hartaandoening bij katten.

Het is een erfelijke ziekte die vaak pas op latere leeftijd tot uiting komt. Meestal wordt de ziekte vastgesteld bij katten van 5-7 jaar oud.

Daarnaast zou het frequenter voorkomen bij katers dan bij kattinnen. Bij HCM gaan de wanden van het hart, met name die van het linker ventrikel, verdikken. Er is bijgevolg minder ruimte om bloed op te vangen tijdens de vullingsfase, waardoor het hart moet gaat uitzetten.

Op termijn kan dit leiden tot hartfalen, maar soms wordt ook plotse sterfte waargenomen. Daarbovenop hebben katten met HCM meer kans op het ontwikkelen van bloedklonters. Deze stolsels worden typisch meegevoerd naar de bloedvaten van de achterpoten, waar verlammingsverschijnselen kunnen optreden.

Hoe een hartprobleem bij uw huisdier herkennen?

Typische symptomen die kunnen wijzen op een hartprobleem:

  • Zwakheid of een verminderde uithouding
  • Versnelde ademhaling of open mond ademen bij de kat
  • Hoesten tijdens inspanning
  • Hoesten tijdens slapen/rust
  • Omvallen of flauwte
  • Blauw verkleuren van de tong
  • Verminderde eetlust
  • Vermageren

TIP: Weet je niet zeker of er bij uw hond of kat een versnelde ademhaling aanwezig is? Tel dan eens de ademhaling van uw dier in rust. Deze mag maximaal 30 inspiraties per minuut bedragen. Bij een hogere ademhalingsfrequentie laat u uw viervoeter best nazien door de dierenarts.

TIP: De My Pet’s Heart2Heart-app kan een handig hulpmiddel zijn bij het tellen van de ademhaling van uw huisdier en het bijhouden er van.

Diagnose van een hartprobleem

In eerste instantie gaat de dierenarts steeds luisteren naar het hart met een stethoscoop. Bij het horen van een hartruis kan een hartprobleem reeds vermoed worden. Echter, niet alle hartproblemen veroorzaken een hartruis. Daarnaast kan een hartruis ook ‘fysiologisch’ of onschuldig zijn, zonder dat er een hartaandoening aanwezig is.

Wanneer een hartprobleem wordt vermoed, bestaan er verschillende diagnostische middelen die duidelijkheid kunnen bieden.

Bij katten kan een SNAP-test worden ingezet om de hoeveelheid NT-proBNP in het bloed te meten. NT-proBNP is een afsplitsproduct van het brain natriuretic peptide (BNP), dewelke wordt geproduceerd bij overbelasting of uitrekking van de hartspier. De sensitiviteit van deze test ligt hoger dan de specificiteit, wat wil zeggen dat de test beter is in het uitsluiten van een hartprobleem dan het aantonen ervan. Het kan eventueel ook worden ingezet bij katten met een erfelijke predispositie voor HCM, of katten met respiratoire symptomen waarbij een hartprobleem mogelijk aan de basis ligt.

Bij zowel honden als katten worden vaak radiografieopnames gemaakt om de gevolgen van een eventueel aanwezig hartprobleem in beeld te brengen. Cardiomegalie, of simpelweg een vergroot hart, kan via een RX-opname makkelijk worden vastgesteld. Ook longoedeem of pleurale effusie (bij de kat) zijn gevolgen van hartfalen die door middel van radiografie zichtbaar worden gemaakt.

Om tot een definitieve diagnose te komen is echocardiografie steeds de onderzoeksmethode bij uitstek. Een gespecialiseerde dierenarts kan via deze techniek het hart, met zijn verschillende kamers en kleppen, in beeld brengen en eventuele afwijkingen opsporen.

Behandeling en prognose

Met de juiste medicatie kunnen de meeste verworven hartaandoeningen meerdere jaren onder controle gehouden worden.

Bij het tijdig opstarten van een behandeling zien we vaak een aanzienlijke verlenging van de asymptomatische periode. Wanneer het dier zich reeds in het stadium van hartfalen bevindt, worden diuretica ingezet om vochtopstapeling tegen te gaan. Vaak kan het dier op die manier nog gedurende meerdere maanden een kwalitatief en comfortabel leven leiden. In het absolute eindstadium van hartfalen zal medicatie jammer genoeg onvoldoende soelaas bieden en loopt het meestal fataal af.

Dieet en supplementen

Aanvullend naast de medicatie kan een aangepast dieet gegeven worden ter ondersteuning van de hartfunctie. Een hartdieet (zoals Royal Canin Cardiac) bevat typisch minder natrium dan een standaard dieet, om volumeoverbelasting van het hart te beperken. De aanwezigheid van taurine en L-carnitine bevordert het functioneren van de hartspiercellen.

Ook supplementen, zoals Cardio Supp, bieden o.a. extra antioxidanten en taurine en kunnen aanvullend gegeven worden naast de medicamenteuze behandeling.

Neem gerust een kijkje op onze webshop voor het volledige aanbod ondersteunende artikelen.

 

Vermoedt u een hartprobleem bij uw huisdier of zit u met vragen na het lezen van dit infoartikel? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen of een afspraak in te plannen bij een van onze dierenartsen.

Terug naar overzicht